Eilanden rondom Sardinië

Rondom het eiland Sardinië liggen verschillende kleine eilanden. Een groot deel hiervan is niet groter dan een rotspunt die boven de zee uitsteekt. Andere grote eilanden zijn bewoond en zijn belangrijke toeristische trekpleisters. Ze staat Isola Asinara bekend om zijn witte ezels, is de Maddalena Archipel een bekend beschermd natuurgebied en staat Sant’Antioco bekend om zijn archeologische vondsten en de wijngaarden die er tot op het strand lopen.

Kortom een vakantie naar Sardinië is niet compleet zonder dat je een van de eilanden hebt bezocht. Sant’Antioco is met een brug aan Sardinië verbonden, voor de andere eilanden ben je afhankelijk van veerdiensten of ander vervoer over water.

Maddalena Archipel

De Maddalena Archipel is een eilandengroep voor de noordoost van Sardinië. Het is een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van het eiland. Vanaf de Costa Smeralda kijk je uit over deze prachtige eilandengroep. La Maddalena bestaat uit vijf grotere eilanden en ongeveer vijfenvijftig kleinere eilanden. Op het grootste eiland La Maddalena wonen ongeveer 11.000 mensen. De andere grote en bewoonde eilanden zijn Chiesa, Caprera, Santo Stefano, Santa Maria en Spargi (al wonen hier maar twee mensen). De rest van de eilanden zijn onbewoond en bestaan voornamelijk uit graniet, ruige natuur en pittoreske baaien.

Deze baaien maken de eilanden de perfecte bestemming voor een zeilvakantie op de Tyrreense Zee. Tijdens de zomermaanden zijn de baaien en stranden gevuld met toeristen die met bootjes de kust van de archipel afvaren. Een van de mooiste stranden is te vinden op het eiland Budelli: Spiaggia Rosa. Het zand op dit strand heeft een lichtroze kleur, maar is helaas niet toegankelijk voor publiek. Het eiland Caprera is vooral bekend omdat de Italiaanse volksheld, generaal en politicus Giuseppe Garibaldi er de laatste jaren van zijn leven doorbracht. In zijn oude huis is nu een museum te vinden en het hele eiland wordt beschouwd als nationaal monument. Het hoofdeiland La Maddalena is met een veerdienst met het “vaste” land van Sardinië. In het zuidelijke deel van het eiland ligt de gelijknamige stad, die de enige echt noemenswaardige plaats op deze archipel.

De hele eilandengroep maakt deel uit van het Nationaal park La Maddalena-archipel. Alle eilanden worden gedomineerd door maquis vegetatie, een vegetatievorm die voornamelijk op Sardinië en Corsica voorkomt, maar ook op andere plaatsen aan de Middellandse Zee te vinden is. Op het eiland groeien verschillende heidesoorten, verwilderde kruiden en jeneverbes. Verschillende zeevogels gebruiken de eilanden als broedplaatsen en in sommige baaien leven groepen flamingo’s

Isola Tavolara is een klein onbewoond eiland voor de oostkust van Sardinië. Het eiland ligt nier ver van de stad Olbia. Nu wonen er geen mensen meer op het eiland, maar in het verleden was er een klein dorpje en leefden er herders op het eiland. Een beroemd verhaal over het eiland, is van Giuseppe Bertoleoni. Deze herder was in het begin van de negentiende eeuw de enige inwoner van het eiland. Toen koning Albert van Sardinië het eiland bezocht, stelde hij zich voor als koning van Tavolara. Waarop de koning antwoordde “dan zijn we collega’s”. Dit zou het begin zijn van het koninkrijk Tavolara, een denkbeeldige micronatie. Het nageslacht van Giuseppe Bertoleoni heeft krampachtig aan de adellijke titel vastgehouden tot 1962. Nu is er een restauranteigenaar die zichzelf gekroond heeft tot koning Tonino van Tavolara. Het grootste deel van het eiland is nu verboden terrein, aangezien de NAVO er een basis heeft. Andere delen, met name de kleine baaien, worden druk bezocht door toeristen.

Isola Molara is een klein onbewoond eiland van ongeveer 3 vierkante kilometer, voor de oostkust van Sardinië. De binnenlanden van het eiland zijn dichtbegroeid en rotsachtig. Hierdoor is het grootste deel slecht bereikbaar, er lopen een paar smalle wandelpaden over het eiland. Tijdens de zomermaanden zijn de kleine beschutte baaien van het eiland, geliefd bij toeristen, die hier hun boten voor anker leggen. Het eiland Molara is in privébezit en kan niet bezocht worden.

Isola Serpentara is een klein onbewoond eiland vier kilometer voor de oostkust van Sardinië. De naam van het eiland is afgeleid van zijn lange smalle vorm, dat lijkt op een slang. Het hele eiland is een beschermd natuurgebied, dat onderdeel is van het area naturale marina protetta Capo Carbonara. Het eiland is op dit moment in privébezit en kan niet bezocht worden.

Isola dei Càvoli is een klein eiland voor de zuidoostkust van Sardinië. Het eiland ligt ongeveer een kilometer van Capo Carbonara. Het is nu een onbewoond eiland, maar lang hebben er op het eiland vuurtorenwachter en hun gezinnen gewoond. Nu dit is geautomatiseerd is dat niet meer nodig. De achtergebleven huizen worden nu door onderzoekers gebruikt. Het eiland maakt nu deel uit van het natuurgebied area naturale marina protetta Capo Carbonara. In de baaien rondom het eiland en op andere plaatsen in het natuurgebied leven flamingo’s.

Sant’Antioco, is een schiereiland voor de zuidwestkust van Sardinië. Het voormalige eiland wordt met een brug verbonden met het “vaste” land van Sardinië. Het eiland staat bekend als “Klein Sardinië”. De gelijknamige hoofdstad van het eiland, is een van de oudste steden op Sardinië. Net als het dorpje Carloforto, werd Sant’Antioco gesticht door Ligurische vissers die door de Tunesiërs van het schiereiland Tabarka werden verdreven. De inwoners van Sant’Antioco en San Pietro hebben hierdoor een hele andere voorgeschiedenis als de rest van Sardinië. Dit is nu nog steeds te merken aan de lokale keuken en het Noord-Italiaans accent.
Het eiland is nog niet ontdekt door het massatoerisme. Als je het eiland buiten het seizoen bezoekt, dan heerst er een oase van rust. Je kunt op het eiland prachtige wandelingen maken door de ruige natuur. Onderweg ruik je de geuren van wilde kruiden en jeneverbes. De mooiste zandstranden zijn te vinden in het noordelijke deel van het eiland. In het zuidoosten zijn wat kleinere zandstranden en in het westen, zijn vooral rotsachtige baaien te vinden. In het noordelijke deel van het eiland ligt het dorpje Calasetta, naast Sant’Antioco de enige andere echte plaats op het eiland. Vanaf dit dorp vertrekken de veerboten naar San Pietro.

Het eiland San Pietro is te vinden voor de zuidwestkust van Sardinië, naast Sant’Antioco. Het eiland is alleen via veerdiensten bereikbaar. Dit kan vanuit Portoscuso op Sardinië en vanuit Calasetta op Sant’Antioco. De grootste plaats op het eiland is Carloforte aan de oostkust. In dit dorp woont ongeveer negentig procent van de eilandbewoners. De enige andere noemenswaardige nederzettingen zijn Tonnare en La Caletta. Het eiland staat van oudsher bekend als het tonijneiland. De gevangen tonijnen werden verwerkt in de tonijnfabrieken in Carloforto. Tegenwoordig is deze industrie zo goed als helemaal verdwenen van het eiland, maar kun je in Carloforto nog op veel plekken de specialiteiten (vaak met tonijn) van het eiland eten. Een leuke plek is het restaurant in de voormalige tonijnfabriek. Tegenwoordig is het eiland vooral geliefd bij toeristen vanwege de prachtige stranden. Populaire stranden op het eiland zijn La Bobba, Spiaggia La Caletta, Cala Fico en Spiaggia di Cantagallina.

Pan di Zucchero is een klein onbewoond eilandje voor de wetskust van Sardinië. Het eiland dank zijn naam Pan di Zucchero (suikerbrood) aan zijn bijzondere kleur en vorm. Het eiland is namelijk helemaal van kalksteen, wat voor de bijzondere witte kleur zorgt. Het eiland steekt maximaal 133 meter boven de zeespiegel uit. Ondanks dat het eiland niet bezocht kan worden is het wel een belangrijkste toeristische bezienswaardigheid. Vanaf de kuststrook bij Masua kun je prachtige foto’s van het eiland maken. Wil je het eiland van dichterbij zien, dan zijn er verschillende rondvaarten die boeken die langs het eiland varen. Tijdens deze boottochten, kom je ook langs de beroemde Porto Flavia.

Asinara is een klein eiland voor noordwestkust van Sardinië. Het is een onbewoond eiland, dat lang in gebruik is geweest als strafkolonie. Om deze strafkolonie te kunnen bouwen moesten de vijfhonderd inwoners van Asinara, het eiland gedwongen verlaten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleven er Hongaarse krijgsgevangen. Later zouden er op het eiland de Ethiopische keizerlijke familie gevangengehouden worden en diende het als extra beveiligde gevangenis voor de maffia. In deze periode stond het eiland bekend als het Duivelseiland (“Isola del Diavolo”).

Nu is het een belangrijke toeristische bezienswaardigheid. Vanaf Torre Pelosa kun je met een veerboot in ongeveer twintig minuten naar het eiland varen. Omdat het eiland een beschermde status heeft, moet je wel aan bepaalde regels houden tijdens je bezoek aan het eiland. Daarnaast ben je verplicht om vooraf te reserveren, omdat er een maximaal aantal bezoekers per dag op het eiland worden toegelaten. Eenmaal op het eiland zijn het de witte ezeltjes die het landschap domineren. Deze ezelsoort is uniek en komt alleen op dit eiland voor. Verder kun je op het eiland de voormalige gevangenis bezoeken en heb je een kleine kans om schildpadden te zien die op de stranden van Asinara hun eieren komen leggen.